Deurmat

een traan die als een zuur
door je wang heen brand
tot je ze smaken kan
en je tong verlamd

er valt nog zo veel te zeggen-
de woorden laten zich niet meer spreken
met klanken en gebrabbel dan maar
zoals een moeder haar krijsende baby,
zal ik doen alsof ik je begrijp

altijd blijven ja knikken
tot mijn hoofd van mijn romp rolt
en aan jouw voeten ligt,
als een deurmat.

© Copyright Matjorsk

Ingezonden door

Matjorsk

Geplaatst op

03-10-2012

Over dit gedicht

een gedicht over het eindeloze uitpraten in een stukgelopen relatie. Uiteindelijk moet er altijd wel iemand plooien.

Tags

Deurmat Liefdesverdriet Onbegrip