Het kalme meer

jij het kalme meer
dat met veel gratie de voorbijgaande wolken perfect weerspiegelt
ik de grote kei
dat met een gigantische snelheid in jou plonst
alles verstoord

jouw wereld onherkenbaar maakt
al het leven rondom jou opschrikt en doet vluchten
tegen de oever opgekropen
ver weg van mij

hier lig ik nu een eeuwigheid
roerloos op jouw bodem
te eroderen
tot een vage herinnering