Grüss Gott
In steile stilte en kale kilte
Tonen de trotse toppen
Als versteende branding
Met wild schuimende koppen
Sneeuwwitte kleden bedekken
De harde naakte huid
Smeltende zomen lekken
Verwarde waat’ren luid
Aan de voet in het dal
Vinden sterke stromen stilte weer
Verdwijnt de wilde waterval
Tot rust gekomen in de diepte van het meer
De mensen die hier wonen
Temidden van deze trotse tronen
Bekend met het geklater
Van helder stromend water
Gewend aan weerkomende klanken
Galmend van de harde hoge flanken
Leven of zij God daag’lijks ontmoeten
Dat is te merken bij het groeten
Huib van Riet
© Copyright Huib van Riet
Ingezonden door
Huib van Riet
Geplaatst op
03-09-2012
Over dit gedicht
Na een vakantie in de bergen