Eenzaam
Samen getrouwd
een nest bewonen
dan de ziekte, de strijd
nu gescheiden
elk een eigen nest
toch soms bij elkaar
mijn liefde volgt je als een schaduw
achter de vogel
die naar de toekomst vliegt
zich dan koesterd in je vleugels
om elkaars geborgenheid te vinden
jij alleen maar nooit echt eenzaam
ik eenzaam en alleen
geen kinderen, geen vrienden
maar toch met jou in mijn hart
een vogel die op zijn eigen nest
toch gelukkig kan zijn
© Copyright de dichtboetiek
Ingezonden door
de dichtboetiek
Geplaatst op
03-09-2012
Over dit gedicht
alleen zijn hoeft niet alleen te zijn