Eenzaam

Samen getrouwd
een nest bewonen
dan de ziekte, de strijd
nu gescheiden
elk een eigen nest
toch soms bij elkaar
mijn liefde volgt je als een schaduw
achter de vogel
die naar de toekomst vliegt
zich dan koesterd in je vleugels
om elkaars geborgenheid te vinden
jij alleen maar nooit echt eenzaam
ik eenzaam en alleen
geen kinderen, geen vrienden
maar toch met jou in mijn hart
een vogel die op zijn eigen nest
toch gelukkig kan zijn

© Copyright de dichtboetiek

Ingezonden door

de dichtboetiek

Geplaatst op

03-09-2012

Over dit gedicht

alleen zijn hoeft niet alleen te zijn

Tags

Eenzaam Schaduw