Digitaal mens

Afgeschermd van de wereld zat hij daar
Beelden verzamelend
Leeg hoofd
Gebogen, gefocused, eenzaam gericht
Opgaand in een imaginaire wereld van vluchtige contacten
Als een bij zappend, zoemend, zuigend, zwevend
Snoepend als een kind
Van rappe kleurtjes
Geurtjes zonder smaak
Verdord als een kasplantje
Rekte hij zich nog eens uit
Om verder te leven in zijn zelfgebouwde wereld van netwerkjes
Zonder uitzicht
Gezichtsloos


www.koertkostergedichtensite.nl

© Copyright Koert Koster

Ingezonden door

Koert Koster

Geplaatst op

02-09-2012

Over dit gedicht

Dit gedicht wil de trieste, in zichzelf gekeerde, mens schetsen die opgaat in een zelfgebouwde wereld.

Tags

Computer Digitaal Hoofd Leegte Mens Wereld