Digitaal mens
Afgeschermd van de wereld zat hij daar
Beelden verzamelend
Leeg hoofd
Gebogen, gefocused, eenzaam gericht
Opgaand in een imaginaire wereld van vluchtige contacten
Als een bij zappend, zoemend, zuigend, zwevend
Snoepend als een kind
Van rappe kleurtjes
Geurtjes zonder smaak
Verdord als een kasplantje
Rekte hij zich nog eens uit
Om verder te leven in zijn zelfgebouwde wereld van netwerkjes
Zonder uitzicht
Gezichtsloos
www.koertkostergedichtensite.nl
© Copyright Koert Koster
Ingezonden door
Koert Koster
Geplaatst op
02-09-2012
Over dit gedicht
Dit gedicht wil de trieste, in zichzelf gekeerde, mens schetsen die opgaat in een zelfgebouwde wereld.