Mist

Mijn kleine moeder in de grijze mist
Herken je me als je me dalijk ziet ?
De dingen die we deelden weet je niet :
Wat tussen ons bestond is al gewist

Steeds als ik kom, al ben ik net geweest
Kijk je me aan of je me ondervraagt
Ik klets maar wat, totdat het bij je daagt:
"Dag kind, ben jij dat ? Wat een feest !"

˜In zesendertig was het bitter koud",
Zeg je opeens en dan zak je weer weg
Buiten je kamer weet je heg noch steg
M'n lieve moeder met je hart van goud.

Als een kind neem ik je in mijn armen,
Een ogenblik ben ik dat zelf ook weer,
Je streelt mijn haar, ik kan je zo verwarmen
En even doet herinnering geen zeer.

© Copyright Frans Voogt