Ana, verdwijn uit mijn hoofd

Ik kan er niet meer tegen,
De koude handen op m'n huid.

Het elke dag weer wegen,
De dikheid die weerspiegeld in de ruit.

Het liefst zou ik weg willen vliegen,
het verlangen naar eten het walgen ervan.

het kotsen, het beven, het eten,
het liegen, dingen die ik het beste kan.

ik ben het niet waard om te leven,
waarom laten ze me niet gaan.

ik wil niet zo meer leven,
ik wil niet langer meer bestaan.

Elk hapje, korreltje, likje is teveel,
afvallen is het enigste wat ik wil.

Stemmen malen door me hoofd,
Je bent te lelijk, te vet, te dik.

wie kan ooit nog van mij houden,
van de niet bestaande "ik"?

gedachten in mijn hoofd alles draait rond,
tot mijn hoofd op de straat terecht komt.

ik beland in de hel in het ziekenhuis
ik wil hier weg, voel me hier niet thuis.


ik loop langs de spiegel en zie de echte ik,
ze zeggen je bent dun, en helemaal niet dik..

© Copyright Miranda