Mijn Kristallen Kasteel

Vader mijn dierbare ene

Er zal een dag komen dat ik zal opstaan

Opstaan uit mijn eigen dood

Weg uit mijn kristallen kasteel

Vliegend met open vleugels

Mijn open gebloeid leven tegemoet

Moeder wij huilden zoveel tranen

Er hangde iets in de lucht

Maar het is weggegaan

Mee met het zachte avond briesje

Er was één traan die bleef zitten in mijn oog

Dankbaar voor de mooie pijn

Ik ben dankbaar voor wie ik ben

Want niemand is zoals ik

En ik ben niet beter als hen

Wij zijn allen wie wij zijn

En toch zijn wij niemand

Nathalie DD

© Copyright Verwijderde gebruiker