Wachtende woorden
In een woud van woorden
Blijven ongehoorde
Klanken, duister en obscuur.
Als voortvretend vuur
Verteert het binnenin
Woorden zonder zin.
Woorden wachten
Stom en stil, zonder klank.
Daar’s wel de wil,
Toch gaan zij mank
Missen wat ik voel en
Gissen zonder doel.
Ongehoord blijft sprekend
Beloften nooit verrekend.
Uitgesproken en gehoord
Wekt het woord in elkander
Leven en licht ontloken
Aan liefde, taal als geen ander.
Huib van Riet
© Copyright Huib van Riet
Ingezonden door
Huib van Riet
Geplaatst op
19-07-2012
Over dit gedicht
Soms blijft het moeiijk je gevoelens te verwoorden. Toch is het m.i. belangrijk je gevoelens te verwoorden