Jouw zwijgen
het is heel raar en vreemd
omdat ik het eigenlijk niet wil
maar bij het vallen van jouw naam
wordt het ineens muisstil
misschien komt het
door het verdriet
omdat jij iemand die ik ken
zomaar alleen achter liet
die gene heeft
nu verdriet en pijn
en het enigste wat die gene wenste
was dat jij er voor die persoon zal zijn
die gene
wat nog zoveel om jou geeft
vraagt zich nog steeds af
of die gene nog in jouw gedachten leeft
jij
wat ik ook fout zal hebben gedaan
zal het echt niet weten maar
laat die persoon daardoor niet alleen staan
jouw zwijgen
doet mij niet zoveel meer
maar bij die persoon
doet het verdomd zeer
© Copyright ...Anony...
Ingezonden door
...Anony...
Geplaatst op
16-06-2012
Over dit gedicht
.....zegt genoeg...