Ontvoerd
Ik sluit mijn ogen,
een traan rolt over mijn wang,
de geluiden om mij heen,
maken mij bang.
Het is donker,
de mannen komen binnen,
mijn maag knort en ik weet,
dat de ellende weer gaat beginnen.
Hij komt woedend op mij af,
steeds dichterbij,
en in zijn ogen zie je,
gewoon die haat naar mij.
Zijn pistool op mij gericht,
ik wil dat hij schiet,
zodat het leven,
deze kelder verliet.
Ik sluit mijn ogen,
mijn wangen zijn nat,
mijn hart verschrompeld,
het leven een gat.
© Copyright Linda
Ingezonden door
Linda
Geplaatst op
04-06-2012
Over dit gedicht
als je ontvoerd bent