Ontvoerd

Ik sluit mijn ogen,
een traan rolt over mijn wang,
de geluiden om mij heen,
maken mij bang.

Het is donker,
de mannen komen binnen,
mijn maag knort en ik weet,
dat de ellende weer gaat beginnen.

Hij komt woedend op mij af,
steeds dichterbij,
en in zijn ogen zie je,
gewoon die haat naar mij.

Zijn pistool op mij gericht,
ik wil dat hij schiet,
zodat het leven,
deze kelder verliet.

Ik sluit mijn ogen,
mijn wangen zijn nat,
mijn hart verschrompeld,
het leven een gat.

© Copyright Linda

Ingezonden door

Linda

Geplaatst op

04-06-2012

Over dit gedicht

als je ontvoerd bent

Tags

Bang Dood Ontvoerd Pijn Verdriet