Als een baksteen in de zee.
Je hebt me laten vallen.
Als een baksteen in de zee.
Je hebt me laten lijden.
En nu ga je met me mee.
Je hebt me laten vallen.
En zink ik nu naar de bodem van de ocean.
Zo veel pijn heb je mij bezorgt.
En ik weet nu komt het er op aan.
Ik moet je nu los laten.
En je hand laten gaan.
En ja ik had het kunnen weten.
Dat je me hier zou laten staan.
Nu ben ik hier gebroken.
Gebroken en alleen.
Met alleen maar mijn tranen.
En verder niets of niemand om me heen.
© Copyright Rozi
Ingezonden door
Rozi
Geplaatst op
02-05-2012
Over dit gedicht
het leven is hard maar liefde is harder.