Het linnen

Je denkt weemoedig aan liefde
zoals die er was in ’t begin
onmiddellijk in de kustplaats
van heimwee, eb en vloed

je woont daar
in het droomhotel van verlangen
naast de brief van een vreemde
uit een ongelukkig huwelijk geboren

alle waangedachten laten je los
omdat je het kind bent van een droom
in onverteerbare herinneringen
begin je een laatste brief vol wanhoop

er dansen letters op onzichtbare lakens
het linnen van de kustplaats is ruw
en jouw zinnen stotteren onbeholpen
nu je de brief hebt verteerd met jouw hart.

© Copyright mobar