Naast jou
Dat was onverwachts
dat ik me naast jou
mocht komen zetten.
Ik kon amper concentreren
en flink opletten.
We leerden mekaar
beter kennen
en we lachten met elkaar.
We zagen de realiteit
onder ogen of het
verzonnen was of waar.
Maar de dag kwam
en ik moest me verzetten
ik vond het eigenlijk
wel spijtig hoor...
Gaf ik je snel een
afscheidskus en zat ik
daar helemaal alleen van voor.
© Copyright Verwijderde gebruiker
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
17-04-2012
Over dit gedicht
Hij verdiende het om in de schijn van het hart een tijdlang als een kleine heilige te worden opgesteld