Je mag gaan

Je vocht zo hard.
Wat deed je dat goed.
Ook al had je zoveel tegenslagen.
Telkens knokte je terug, met nieuwe moed.

Maar nu zak je steeds verder weg.
Je merkt niet eens meer dat ik naast je bed wacht.
Ga maar, lieve Eva.
Ga maar, en rust zacht.

© Copyright Tess

Ingezonden door

Tess

Geplaatst op

03-04-2012

Over dit gedicht

Ga maar en rust zacht daarboven in de hemel.

Tags

Dood Gaan Vechten Weg