Je mag gaan
Je vocht zo hard.
Wat deed je dat goed.
Ook al had je zoveel tegenslagen.
Telkens knokte je terug, met nieuwe moed.
Maar nu zak je steeds verder weg.
Je merkt niet eens meer dat ik naast je bed wacht.
Ga maar, lieve Eva.
Ga maar, en rust zacht.
© Copyright Tess
Ingezonden door
Tess
Geplaatst op
03-04-2012
Over dit gedicht
Ga maar en rust zacht daarboven in de hemel.