In de duinen met een mes

Zittend in de duinen.
Met uitzicht op de zee.
Met een zucht blaas ik mijn adem uit.
'T zit even niet mee.

Verslavend aan snijden.
Denk ik aan het bloed.
Alsof mijn hand er naar toe lijd.
Alsof het snijden moet.

Ik kan mezelf niet uiten.
Alle gevoelens kroppen op.
Het heeft gewoon geen zin.
Het liefst zet ik mijn leven stop.

Maar ik heb het lef niet.
En blijf maar stralen.
Alsof er niets aan de hand is.
En toch blijf ik balen.

Een twee strijd in mijn hoofd.
Ja nee, ja nee.
Kon ik maar zweven.
Zwevend met de engelen mee.

© Copyright Tess