Meer dan een kras

Mensen schrijven verhalen,
Over gevoelens en verdriet.
Dat is hun manier van uiten,
Mij lukt dat niet.

Om de pijn te vergeten,
Om te voelen dat ik leef,
Om mezelf te straffen,
In de hoop dat ik het mezelf vergeef.

Ze zijn meer dan krassen,
Meer dan wat druppels bloed.
Het zijn herinneringen,
Die geven me soms wat moed.

Het schuldgevoel is er,
De dood is dichtbij.
En wat diepe krassen,
Alleen zij helpen mij.

Om de pijn te vergeten,
Voor de allerlaatste keer.
Zet ik op mijn huid,
De laatste krassen neer.

© Copyright Tess