Dat ene kleine meisje

Op een gewone zondag
Eigenlijk op de grens met maandag
Zag ik een meisje
Een klein meisje
Van een jaar of 3

Dat meisje zat daar
Met grote blauwe ogen
En heel lichtblond haar
Maar dat wat ik zag in haar ogen
Dat zou niemand zien mogen

Dat verhaal
Wat in haar ogen stond
Verteld zonder woorden
Maar verteld in lichaamstaal

Dat meisje keek mij zo indringend aan
En vroeg mij op te staan
En met haar mee te lopen
Naar de dag van het heden

Dat meisje was groter
En wijzer geworden
Er was veel aan haar veranderd
Maar een ding niet
En dat waren die grote blauwe ogen

Ze zei tegen mij:
Draai je eens om
Zeg wat je ziet
En dan begrijp je mij

Ik keek om
En zag een weg
Een weg zoals je die in de bergen tegenkomt
Met hoge bergen en hele diepen dalen
Niet zo bijzonder
Maar er was 1 ding

Dat ene ding zette mij aan het denken
Want dat ene ding kwam mij bekend voor
En dat meisje zei tegen mij
Kom op dan lopen we door

Zo liepen we door
Door naar de toekomst
Nou ja 1 toekomst?
Eigenlijk 2.
Een toekomst zo mooi
En zo ontzettend schitterend
En die weg ging zachtjes aan omhoog
Maar die andere toekomst
Deed mij schrikken
Dat was een toekomst vol verdriet
Vol spanning
En die weg ging zachtjes aan omlaag

Dat meisje gaat voor me staan
En vraagt aan mij: wie ben ik?
Ik kijk haar aan en schrik
Want dat kleine meisje dat was ik

© Copyright Willemien van Aken