Zonder echt precies te weten

Zonder echt precies te weten waar ik moet beginnen,
Begin ik te schrijven,
Ik kan er niet mee omgaan,
En pakte dat mes,
Dat mes wat zo verleidelijk was,
Om even alles te vergeten wat in je zat,
Om alle spanning even weg te gooien,
Toen ik hoorde dat ik ziek ben,
Stortte mijn hele wereld nog verder in,
Het is niet eerlijk,
Overal pijn,
En zette dat mes in me huid,
Eerst zachtjes,
Maar steeds harder,
Totdat het bloed er in stroompjes uit liep,
Ik heb spijt,
Spijt dat ik ooit dat mes heb gepakt,
Want nu kan ik niet meer zonder dat mes,
Ik mag het niet meer,
Je verpest jezelf en je lijf ermee,
Maar het doet me niks,
Ik kan dat mes niet ontwijken,
Maar het doet me niks,
Want ik ben kapot,
En niemand kan mij weer maken zoals ik was,
Want deze littekens zullen voor altijd blijven,
Misschien niet op me lijf,
Maar wel voor altijd in mijn gedachten.

© Copyright CK.