Een masker
Op een dag zette ik mijn masker op.
En daar achter zat verdriet. Ja daar achter verstopte  ik alles wat ik meegemaakt had en waar ik mee zat.
En elke dag zette ik het op zodat mensen het niet konden zien. Het verdriet, teleurstellingen en ruzie's.
Maar toch door iemand er achter laten kijken, nam ik iemand in vertrouwen. Waardoor ik het kwijt kon en je opgelucht was. Die persoon is iemand die door je fake lach nog verdriet ziet, en die door je masker heen kijkt als je die hebt opgezet!Â
© Copyright melissa
Ingezonden door
melissa
Geplaatst op
04-02-2012
Over dit gedicht
Een klote tijd achter de rug