Zonder mes

Ik zit hier,
Met al dat verdriet om me heen,
Het liefst pak ik nu dat mes,
En verwond ik mezelf,
Totdat ik de pijn niet meer voel,
Maar ik weet,
Dat ik dan zover kan gaan als ik wil,
Ik blijf de pijn en verdriet voelen,
Dus probeer ik sterk te zijn,
En dat mes niet te pakken,
Ik ben al meer dan genoeg verwond,

Ik ben bang,
Bang hoe ik dit alles ga volhouden,
Ik wil zo graag verder zonder dat mes,
Maar ik zou niet weten,
Wat ik dan met m’n verdriet en pijn moet doen,
Als ik naar de wonden en littekens kijk,
Wil ik dat het NU stopt,
Dat ik verder kan gaan zonder mes,
En weer met een lach op mijn gezicht,
Trots kan zijn op mezelf,
En lach met een lach die ik echt meen.

© Copyright CK.