Verdronken in m'n eigen tranen

elke dag een traan...
steeds meer...
vanuit dezelfde plek...
zo zag ik een meisje langzaam van binnenuit sterven...
ik ging goed nadenken over dat meisje wat ze zou moeten doen...
elke dag weer een traan en weer een traan....
de plek waaruit de tranen kwamen was het gebroken hart van haar...
zo veel tranen, 'snachts huilde ze die tranen weet je waarom?
omdat niemand haar dan zag huilen...
omdat ze haar verdriet verborg...
omdat ze zich overdag sterk hield zodat diegene die het hadden veroorzaakt haar niet zouden zien sterven van binnenuit...
weet je hoe ze dat voor elkaar hadden gekregen?
door haar iedere dag vanaf groep 5 te pesten...
met de pijnlijkste woorden die er zijn...
andere tegen haar opsteken...
uitschelden,pijndoen....
en in de regen huilde ze stillentjes omdat niemand haar verdriet dan kon zien...
niemand zag dat het meisje van binnen stierf en was gebroken....
het meisje heeft het nooit aan iemand verteld...
daardoor heeft ze het opgepropt...
en zal haar hart nooit meer genezen....
weet je hoe ik dat zo goed weet???
op een dag kwam ik erachter dat ik dat meisje zelf was....
toen ik 'snachts voor de spiegel stond te huilen en heel goed in de spiegel keek..
kon ik het verdriet van al die jaren gepijnigd worden in de ogen van het meisje zien...
ik had nog nooit mezelf zo gezien en weet je waarom?
omdat ik mijn verdriet zelfs voor mijzelf verborg...

geschreven door : lizzy

© Copyright angel

Ingezonden door

angel

Geplaatst op

19-01-2012

Tags

Traan Verdriet