Vechten tegen Kanker

Steeds vaker blijf ik het horen,steeds vaker serieus bedoelt.
Onbegrijpelijk en pijnlijk is zoals het voelt.

Steeds vaker en steeds meer mensen krijgen er mee te maken.
Leggen een lijdensweg af om hun eindstation te kunnen halen.

Hoe komt het in je hoofd, hoe bedenk je het om hiermee andere te kwetsen.
Of om zomaar als woord je gevoelens uit te leggen.

Hoe blind kan je zijn, en wat zijn je oren van slechte kwaliteit.
Als je deze uitspraken nog nooit gehoord hebt bewijst de realiteit.

Hoe pijnlijk het is voor nabestaande of mensen bevriend met die patient.
Ze zoeken steun maar worden in medeleven niet meer herkent.

Ze horen het gene waar diegene tegen vechten is.
Respectloos en gevoelloos, er is serieus wat mis.

Ik begrijp het stoere, ik begrijp het gene waarvoor de meeste het zeggen.
Zoek een ander woord om niet langer onbewust mensen te kwetsen.

Laat je onzekerheid niet afnemen door juist zulke uitspraken te maken.
Je bent veel zekerder als je met mooie woorden andere kan raken.

Zie eens in..die dagen en nachten soms jaren van behandeling.
Chemo’s, bestralingen moeten zorgen voor een verandering.

Hoe pijnlijk kan het zijn, als jij daar had liggen vechten.
De uitslag weet en het uiteindelijk niet zal gaan redden.

Je laatste dagen tellen, maar met een onrustig gevoel moet je in je kist.
Omdat je medeleven en respect hebt gemist.

Hun bleven schelden, en jij bleef maar vechten.
Geen besef hoe graag jij dat had willen uitleggen.

Maar het is te laat je bent inmiddels al naar boven.
En dat het goed zal komen moet je maar proberen te geloven.

Dat gevoel..daar kan je niet lang mee lopen al probeer je het uit te stellen.
Maar helaas is de dood eerder geweest dan je kans van vertellen.

Ben je zelf een stapje voor, duidelijk is de betekenis.
Zorg dat jij die gene niet bent, die altijd schold en gevoelloos is

© Copyright Betty

Ingezonden door

Betty

Geplaatst op

15-01-2012

Over dit gedicht

Kanker

Tags

Verdriet