Leven

Me inspiratie kwam alleen al door de krant te lezen…
En te zien hoeveel mensen er op dit moment voor hun leven vrezen.

Me inspiratie was alleen al toen ik me werk deed.
En zag hoe iemand in elkaar zakte en terplekke overleed.

Het was er.. toen ik de tv aan ging zetten.
En weer las hoeveel doden er waren door rebellen.

Toen ik op een dag een vrouw met kanker leerde kennen.
Waarbij ze de dood tevergeefs wouden uitstellen.

Ik las over aardbevingen, tsunami´s en aanslagen.
En op tv beelden die voor mij duidelijk waren.

Je hoeft geen 80 te zijn om aan het eind van je leven te komen.
Je kan elk moment worden weggenomen.

Alles wat je gemaakt en gecreëerd hebt in de jaren dat je hebt mogen leven.
Kan elk moment verbreken.

Degene waar je elke dag mee de school in loopt.
Kan morgen degene zijn waarvoor je bidt en hoopt.

En dat maakte voor mij wel duidelijk dat je alles uit je leven moet halen.
Waarom wachten.. een einde kan je zelf niet bepalen.

En niet alleen voor je zelf… andere kunnen je ook zomaar worden weggenomen.
Dus geniet van alle mooie dingen die nog samen komen.

Als ik zie hoeveel mensen er jaarlijks aan oorlog of honger overlijden..
En daarbij nog de mensen die dagelijks voor hun leven strijden..

Dan doet het pijn om te moeten weten dat er geen leeftijd aan gebonden zit.
En je je moet realiseren dat niks zomaar is.

Het feit dat je bent geboren is al een wonder..
Ik heb een leven gekregen en dat is bijzonder.

Ik kreeg zelf de ingrediënten om er wat van te maken..
En zo realiseer je je opeens dat je er alles uit moet halen.

Want stel je voor dat je morgen zou moeten horen.
Dat er een aanslag is gepleegd en jij je familie bent verloren.

Je bent niks meer .. omdat hun je alles waren…
Dus droom niet van dingen, laat wensen niet vervagen.

Er kan zoveel kapot gemaakt worden in een leven.
Maar dat je er mag zijn…kan niemand je meer afnemen

© Copyright Betty

Ingezonden door

Betty

Geplaatst op

15-01-2012

Over dit gedicht

edasd

Tags

Dood Krant