Verloren

De hoge bomen staan er al lang niet meer en hun vruchten zijn vertrapt.
Ik ben op zoek naar mijn wortels maar vindt ze niet want de oude paden zijn verdwenen.
Toch jaag ik op dat vluchtig moment van herkenning tot een gure wind mij weer terug het heden in blaast.
Al wat mij nu rest zijn mijn vragen maar de antwoorden zijn verdwenen in de tijd.
Hun echo klinkt zo hard maar ik versta hem niet.
Ze leven alleen nog in mijn hoofd waar de doodse stilte van mijn familie het luidst klinkt.

© Copyright Melancaholic