Zee der eenzaamheid

Een meisje.
Ik zie haar in de mist van de tijd.
Daar gaat ze,
dodelijk eenzaam,
op weg naar de volwassenheid.
Een traan, bevestigt het feit,
dat haar moed is vergaan

Een meisje.
Ik zie hoe ze worstelt met de tijd.
Ze wringt zich
dodelijk vermoeid
door haar emoties en zelfverwijt
een zucht, die toegeeft,
aan haar hulpeloosheid