Ik mis de vertrouwen die je gaf.

In het begin ging alles anders,
Geheimen en verhalen die in jou sneaky vertrouwen wandelde.
Maar wie veranderde? wie werd er laf?
Wie speelde met me gevoelens terwijl ik dacht dat je me hoop gaf.
Ikke niet hoor, ik wilde het alleen op papier pennen,
Maar achteraf dacht ik, zij wou me niet gestoord hebben.
Maar ik heb nu niks meer met je te maken,
Heb zoveel redens om op te noemen hoe je mij in een nachtmerrie liet ontwaken.

Als ik terug kon in de tijd,
en wist dat je me zo zou negeren,
zou ik niet eens tijd verspillen, om je vriendschap terug te winnen,
want ik kreeg geen vertrouwen of een teken,
Maar een leeg gevoel, die drukte de pijn door van een stukje van me leven.

Het maakt me niet uit, dat je me bij andere uitmaakte,
Maar ik werd door je collega uitgemaakt voor een probleemkind, maar je liet me niet eens uitpraten.
Ik verloor iets van mezelf, iets wat me nu kapot maakt,
Ik mis je vertrouwen, je rust, je mag best weten dat het nog niet altijd goed gaat.
Ik zoek me rust, maar telkens gaat het minder,
Omdat ik je zoek, maar je persoonlijkheid niet kan vinden.

Me gedachtes zijn leeg, me ogen blijven tranen,
Ik schrijf het op want krijg geen antwoord op me vragen.
Steeds bleef ik zoeken, maar bleef op me mond gaan.
Ik zie je lachen maar van binnen schijnt de zon niet,
Niet als bij mij, toen ik als een blok voor je vertrouwen viel.
Wat je beloofd had, dat we eruit komen met z'n tweeen,
was in een klap verdwenen.

Geef me geen hoop meer, voor mij is het boek dicht,
Ik ben iets kwijt, wat het zoeken niet eens waard is.
Ik heb gefaald en ik sta achter mijn beslissing,
Dus ik wil niet terug, anders ga ik weer terug de mist in.

maar moet je is horen, waar was je mee bezig,
Waarom deed je wat je deed? je gaf niet eens een reden.
Ik wilde je uit mijn leven, en ik ken je niet meer persoon,
is dit jou karakter, want wat je deed was niet gewoon.

Dus wat ik niet gewoon kan noemen is de fout die je gemaakt hebt,
Wat gebeurd is, is gebeurd, maar weet nu wel dat ook ik me grens ken.
En ik word gek, wil je niet missen als het laat wordt,
Gooi alles van me af in dit gedicht die je leest, terwijl mijn woorden in je hoofd hoort.

Begeef je visie, maak de keuzes maar verkeerd,
En ik verkeerde in een fase zo van damn je deed me zeer.
Wat ik niet snappen kan, is wat ik niet verdragen kan,
Waarom kan ik wel vragen, maar je snapt er zelf ook niks van.
Nu moet ik me verlagen tot niveautjes die je maakt,
Ik wilde praten en het laten maar je wist niet dat het me raakte.
Je kwetst me, serieus ik kan het niet meer als je zo keer op keer naar me kijkt,
Ik kan het niet laten gaan en toch ben ik je kwijt.

© Copyright Shari-Sayan

Ingezonden door

Shari-Sayan

Geplaatst op

14-11-2011

Tags

Haat Persoon Reden Vertrouwen