Vallen en opstaan

Ik viel omdat iets mij overheerste,
ik viel omdat angst mijn leven beheerste.

Ik viel omdat ik niet in mezelf geloofde,
ik viel omdat ik me van mijn eigen goedheid beroofde.

Ik viel omdat al mijn verdriet mijn leven te pijnlijk maakte,
ik viel omdat alles wat ik deed mij steeds vol onzekerheid raakte.

Ik viel omdat het te moeilijk was om naar mezelf te kijken,
ik viel omdat ik me steeds zo deed vergelijken...

Ik viel omdat ik moest leren om op te staan,
ik stond op omdat ik voor het juiste wou gaan...

Ik stond op omdat ik me niet langer wou laten overheersen,
ik stond op omdat ik niet langer wou dat angst mijn leven bleef beheersen.

Ik stond op omdat ik in mezelf wou geloven,
ik stond op omdat mijn goedheid kwam na boven.

Ik stond op omdat ik mijn verdriet los kon laten,
ik stond op omdat ik beetje bij beetje mijn onzekerheid deed verlaten.

Ik stond op omdat ik mezelf weer aan kon kijken,
ik stond op omdat omdat ik niet langer aan al het negatieve wou bezwijken.

Ik viel en heb vol trots geleerd,
ik stond op en heb me zo tegen mijn angst gekeerd.....

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

02-10-2011

Over dit gedicht

niks bijzonders....

Tags

Angst Geloven Kracht Sterk Trots Verdriet