Puberteit.

Even lukt het me niet meer,
kan ik de wereld niet meer aan.
Zit ik slecht in mijn vel,
en is al m'n zelfvertrouwen verloren.
Ik vertel het wel aan vrienden..
Maar niks dat helpt.
Dan is het net of niemand me begrijpt..
Of niemand weet wat ik meemaak.
Terwijl het eigenlijk niks voorstelt.
Tranen die me opeens overvallen.
Zomaar uit het niets.
Ga ik zelf een reden zoeken om al de tranen die ik laat.
En er is nooit eentje bij waarvan ik denk ;
Ja, daar heb je gelijk ik.
Allemaal onzin,
verbeeldingen dat mensen me haten of kwetsen.
Maar een helpende hand steken ze me toe.
Die ik niet durfde te grijpen.

Een tijdje geleden was ik al mijn zelfvertrouwen kwijt.
Dat kwam vast door de puberteit.
Nu ben ik terug helemaal de oude..
Met een glimlach die ik altijd zal onthouden.
Bedankt voor die helpende handjes die jullie me toe staken..
Door jullie ben ik er weer boven op geraakt !

© Copyright Lovelywords