Pesten.

Ze hebben me iedere keer te pakken.
Kunnen ze dan ook nooit stoppen?
Ze doen het tussen de takken..
Ze slaan en schoppen.
Dan....
word het erger en erger.
Uiteindelijk besef ik dat ik geen leven heb...
maar ik blijf vechten.
Het lijkt alsof ik een vlieg ben en gevangen zit in een web.
Ik kon niet langer wachten...
Ik moest ze terugpakken!
maar toen...stonden ze voor mijn deur om mete verkrachten...

© Copyright Anoniem**

Ingezonden door

Anoniem**

Geplaatst op

25-09-2011

Over dit gedicht

Ik wil even kwijt dat dit niet gebeurt is bij mij,maar misschien wel bij duizenden anderen kinderen het is verschrikkelijk om te horen ik heb dit gedicht gechreven omdat ik de wereld wil laten weten hoe erg pesten is.

Tags

Ongelukkig Pesten