Boos op de wereld

Kom op geef me een nieuwe morgen,
Ik heb al genoeg zorgen!
De dag heeft wel lang genoeg geduurd,
Alsof iemand anders me benen stuurt.

Elke seconde, elk uur
Probeer ik het te verdringen, hup achter de muur.
Het gevoel van hoe erg ik je mis,
Ik zit opgesloten, opgesloten in me eigen gevangenis.

Ik zeg het je, de wereld is oneerlijk,
Niets het is hier mooi, het is hier heerlijk.
Als de wereld ook maar een beetje eerlijk zou zijn,
Dan had ik je hier, hier bij mij.

Maar hier geen hongersnood, werkloosheid en armoede.
Waarom dan al die woede?
Waarom kunnen we nooit eens tevreden zijn?
Misschien komt het door al die pijn.

Pijn van het wegstoppen, proberen niet meer te voelen,
Ze snappen toch niet wat we bedoelen.
Niet aanstellen, ergens anders is er meer verdriet,
Makkelijk om te zeggen ja, er is niemand die het ziet!

Geen geluk meer van binnen, Geen grote lach,
Dat is alleen de buitenkant, een mooie omslag.
Ik zie de waarheid door de leugens heen,
Ik wil niet meer vallen, vallen als een steen.

© Copyright Ik dicht