Bang

Onzeker, zit ik op me kamer..
Weer een ruzie. niemant had het verwacht
dingen die bij mijn kamer gebeuren.
Maar niet van mijn kant.

Ik die de schuldt krijg.
Boze mensen om me heen!
Waarom al die boosheid..
is er dan niemant die om me geeft

Radeloos van hoe nu verder,
zit ik op me stoel,
denken heb ik dan alles gedaan is het dan allemaal mijn schuld.

is het dan mijn schuldt,
dat papa en mama niet met elkaar om kunnen gaan.
dat mama niet meer weet hoe nu verder
papa en ik die niet kunnen praten tegen elkaar,zoveel dingen die ik zeggen wil!

heb ik dan overal schuldt aan,
ben ik dan het stomme persoon.
die vragen gaan door me hoofd
ik weet het allemaal niet meer

ik heb geen zin meer hier in ..
gedachten die ik toch niet doe,
komen weer terug .
misselijk, koppijn,bijna geen adem

dat zijn mijn momenten ..
Ik ben zeker het stomme mens..
houd er dan echt niemand van mijn ?

© Copyright jo-anne van ginkel

Ingezonden door

jo-anne van ginkel

Geplaatst op

05-09-2008

Over dit gedicht

dicht slaan van angst

Tags

Dichtslaan Onzeker Verdriet Woorden Zeggen