Van pennen en papier

het was
de diepte niet
waar ik zo’n angst voor had

maar dat ongewisse
het onpeilbaar
zwarte van dat gat

waar anderen mij de vleugels
reiken van pennen en papier
sta jij naast me vraagt blijf hier

zij wenken
aan de overkant
met zon en paradijs

jij kunt niet vliegen
zeg je stil
en neemt mij bij de hand

samen zijn we weggegaan
toch kijk ik terug
omdat mijn hart blijft overslaan

© Copyright wil melker