Eenzaam in geloof

Daar zit je dan
met het ongeloof in je hart
je gaat strijdend tenonder
of toch niet
wat is het leven nog waard
maar je je leus is
geloven in iets
is beter dan in niets, maar
66 jaar, 44 jaar getrouwd en noodgedwongen
je vrouw 65 vast in een verzorgingshuis
geen kinderen
eenzaam
twee huishoudens
instanties
altijd alleen thuis
niet klagen
daar zit je dan
stil voor je uit
vechtend voor regelmaat
je kunt het niet kwijt
zelfs niet in een gebed
je probeert het
om je wanhoop om te zetten
in vertrouwen
dat er toch een geloof
en een toekomst blijft

© Copyright de dichtboetiek