Sterven is voorgoed gedaan

je stopte
want hij raakte je de steen
je kon er niet langsheen

zijn oppervlak
weerkaatste heden
in groeven nestelde verleden

kruimels tijd
die windlicht zijn vergaard
humus die weer aarde maakt

je hand volgt sporen van
de dood en weer herboren worden
de opdracht onvoltooid

geen eeuwen weggegooid
in jaren hangt ervaren van het
leven in een ander perspectief

weer brandt de zon en
barst de steen door nachtelijke kou
hij gaat zich tonen

nu zal de ziel zich kunnen
schonen van het aards bestaan
sterven is voorgoed gedaan

© Copyright wil melker