Te jong om weg te gaan

Lieverd,

Toen ik hoorde dat je wegging werd alles zwart,
In mijn borst zit nu een groot gapend gat,
Jij was het beste dat ik ooit bezat,
Ik mis je met heel mijn gebroken hart.

Je was mooi van kleur en had een prachtig ras,
Ik heb een mooie foto van jou rennend op gras,
Van stal was jij mijn meest leuke grapjas,
Jij maakte mij altijd aan het lachen als ik verdrietig was.

Vroeg was je altijd zo levendig en fris,
Maar nu je er niet meer bent is het een groot gemis,
Dit is tot nu toe mijn ergste gebeurtenis,
Nu je er niet meer bent is mijn leven een gevangenis.

Ik zag dat je vacht niet meer glom,
Jou weggaan kwam aan als een bom,
Ik dacht zo: 'Nee, waarom ?!'
Het leven is gewoon heel erg stom.

Vierentwintig mei tweeduizendelf voor het laatst gezien,
Ik kan jou pijn gewoon niet meer aanzien !
Jij was eenentwintig jaar en ik maar veertien,
Ik heb geen afscheid kunnen nemen bovendien.

Ik schrijf dit gedicht met ogen vol tranen,
Kon ik mijn gezicht nog maar één keer verbergen in jou manen.

Het is beter voor jou zo maar ik mis je Maribel,
Maar ik zal aan je denken,
Ik hou van je,
Vaarwel.....

© Copyright Adriana