Het onzichtbare schild
Ik wil en kan niet huilen. Dat maakt het alleen dat ik in het middelpunt sta, en dat is nou net wat ik wil vermijden. Het gevoel dat je wil schreeuwen en niet meer op wil houden, daar heb ik mee leren leven. Ik ben hard van binnen en van buiten. Ik hoef geen medelijden. Maar als je me vraagt hoe het met me gaat, breek ik.
© Copyright Meike
Ingezonden door
Meike
Geplaatst op
20-07-2011
Over dit gedicht
Voel jij je ook zo?