In de put

Na al die jaren en na al die tijd raak je me nu echt kwijt. Je hebt gelogen, je hebt gescholden, je hebt me voor mijn neus bedrogen. want na dit jaar kwam ooit een eind en raken we elkaar allemaal kwijt. maar jou vergeet ik niet, want wat jij hebt gedaan kan ik niet meer vergeten.

je hebt me uit de put getild en me gedragen, je hebt me geholpen. maar het was een val. Je droeg me, maar bij elke stap die je zette voelde ik je weg glijden. en na drie stappen liet je me vallen in een diepere put. En ik probeer er uit te komen maar jij trekt het touw voor mijn neus weg.

Ik vertrouwde jou, maar niemand moet het doen. Want jij hebt een masker op, niet eentje met een traan erop maar eentje met een lach. En net als je aan dat masker gewend bent zet je hem af en komt de waarheid naar buiten. Het heeft lang geduurd voor dat ik het zag maar nu is het te laat. Ik zit al in de put en geen touw kan me er uit halen, alleen een hand die ik kan vertrouwen. Een hand die zich niet weg trekt maar voor altijd op mijn hand zou rusten.

© Copyright no-name

Ingezonden door

no-name

Geplaatst op

14-07-2011

Over dit gedicht

over iemand die me op dit moment laat vallen.

Tags

Bedrogen Put Vriendschap