Viltstiften en Stormdansen

Ze schoof altijd al met haar rode vingertjes schurend
langs de stenen muur- en
steeds heb ik gehoopt dat ze met viltstiften zou gaan
schilderen, maar dat kon je niet uitgummen, vertelde ze.

Hartjes in haar agenda veranderden in potloodstrepen
want hartjes gaan niet
dood en ze vertelde me dat de hare vierkant waren;
ze had zich per ongeluk geprikt aan één van de hoeken.

Donkere dagen drongen zich aan elkaar op, maar het
waren slechts de regen
en de wind die mopperden. Ze hield van stormdansen en
met haar neus in de modder vallen en snel weer opstaan.

Af en toe heb ik het stof nog van haar wangen geveegd
maar ze huilde nooit
want meisjes wateren niet. Uiteindelijk verlustte ze
het schuifelen, maar altijd zou ze blijven schilderen-

totdat haar vingertoppen bloedden.

-


(De viltstiften heb ik weggelegd, de modder opgeruimd
en het bloed van de muur geveegd. Ze was altijd al-

ze was.

En ze heeft het al die tijd geweten.)

© Copyright Renee Bindels