depressie
Verdriet en een pijnlijke stilte wat in je heerst,
gevoelens van onmacht, wat je voortdurend beheerst.
Niet kunnen omgaan met je gevoel,
niet weten, wat is je doel.
Voortdurend in ontwetenheid moeten leven,
geen liefde meer kunnen geven.
Helemaal in jezelf verloren, in een donker dal,
waar je voor jou gevoel, nooit meer uitklimmen zal.
Langzaam verdrinkend in al je verdriet,
overspoeld door al je emoties, en niemand die het ziet.
Stiekem een stil verlangen, voor een helpende hand,
in de hoop dat je langzaam uit je depressie beland.
© Copyright Verwijderde gebruiker
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
24-06-2011
Over dit gedicht
tja het zegt al genoeg........