Gehandicapt

Mensen om mij heen.
Ze kijken zo gemeen.
ze kijken naar mijn been.

Ze voeden me op als een kind.
Zo klein en onbemind.
Maar de sterkste die wint.

Ik zit vast aan dat ding.
Gefluister onderling.
Een ding kan ik goed, ik zing.

Ze troosten me te veel.
Oh, ik onderdruk een gil.
Dit is niet wat ik wil.

Ik wil normaal zijn.
Dat lijkt me zo fijn.
Niet, ik ben niet klein.

Misschien heb ik wat meegemaakt.
En heeft het me inside geraakt.
Maar er is iemand die over mij waakt.

De balken kraken.
Mijn witte laken.
Ik wil mijn normale leven niet kwijt raken.

Geloof me, je hebt maar 1 leven.
En ik, ik ga alles geven! :)

© Copyright Linda Koers

Ingezonden door

Linda Koers

Geplaatst op

12-08-2008

Over dit gedicht

ik ben misschien gehandicapt en kan misschien niet alles alleen maar ik weet zeker dat ik me ook kan reden zonder dat ene been.

Tags

Gehandicapt Klein Onzeker Verdriet