Slaat zwart uit

je hebt de muren
weer hoog opgetrokken
het goud van tralies
slaat zwart uit

de open ruimte kan
je niet meer lokken
je cel weerkaatst
zelfs geen geluid

schreeuw maar
zonder woorden
jank je tranen loos
verdriet

alleen zijn pleegt
zijn eigen moorden
er is niemand
die het ziet