Dovend licht
Het zal niet lang meer duren.
Het kaarsje gaat zo uit,
Want het brandt al uren.
Ik maak zo weer kennis met het duister,
Ik sla de dekens over me heen.
In de verte hoor ik een zacht gefluister,
Voel me zo bang en alleen.
Op naar de morgen,
Dan is er weer licht.
Helemaal geen zorgen.
Weer een blij gezicht.
© Copyright Laska119
Ingezonden door
Laska119
Geplaatst op
01-06-2011
Over dit gedicht
Over iemand die bang is in het donker.