Hond

Een bruine zachte vacht
En kwispelende staart
Een paar bruine ogen
Je ligt daar bij de haard

In je comfortabele mand
Lik jij je poten schoon
En kijkt me zo onschuldig aan
Jij blijft van mij gewoon

Je komt me springend tegemoed
En iedere nacht getrouw
Waak jij veilig over mijn huisje
Dat is waarom ik op je bouw

Maar nu is ineens de tijd
Dat ik je mee moet nemen
Je bent zo ziek, je merkt het niet
Je baasje moet nu wenen

Je houdt je flink dat wel
Maar slaapt dan gestaag in
Ik zeg je een laatste keer vaarwel
Maar heb in nergens meer zin

Mijn lieve beestje is nu weg
Maar in mijn hart is hij gegrifd
Voor altijd, eeuwig en altijd
Met een onuitwasbare viltstift

© Copyright Ronald Rote