Ik verzwijg mijn verdriet. want wie ik kan vertrouwen weet ik niet.

Het is stil en je kijkt me aan.
Diep in me ogen opzoek naar een traan.
Je wilt me helpen maar ik verzwijg het verdriet.
Want wie je vertrouwen kan weet je niet.
Vrienden die veranderen en je in de steek laten.
Die vervolgens leugens achter je rug om praten.
Je vriendje die alleen lief is als hij te veel drinkt.
Ik hoop dat ik ooit iemand tegen kom die me als mezelf mooi vind.
Ik ben onzeker maar kies me eigen pad.
want al die nep mensen ben ik meer dan zat.

© Copyright Loïs

Ingezonden door

Loïs

Geplaatst op

21-05-2011

Over dit gedicht

Hoe in je puberteit zo veel kan tegen zitten.

Tags

Gezeik Vrienden Vriendje