Het leven van onze vriendschap

Een meisje,
Ze leeft niet bepaald in een paradijsje.
Waarom heeft ze geen echte vrienden?
Die ze altijd al verdiende.
Ze ging ze naar de middelbare school,
Met de vierde klassers als idool.
Ze ontmoette een kind,
Die ze eigenlijk wel aardig vind.
Paardrijden was hun favoriete sport,
Ze dacht deze vriendschap duurt vast niet kort.
Ze hield veel van dat kind,
Die ze zo aardig vind.
Ze gingen vaak logeren,
En paste dan de leukste kleren.
Het was altijd heel leuk,
Samen lagen ze vaak in een deuk.
Af en toe een kleine ruzie,
Met een rare conclusie.
Ze deelde al hun geheimen en gevoel,
Soms zonder enig doel.
Ze betekenen veel voor elkaar,
Maar is dat nog wel waar.
Ze snappen elkaar soms niet,
Tot een van hen de waarheid ziet.
Opeens werd hun band steeds slechter,
En waren ze een stuk minder hechter.
Ze was er kapot van,
Maar de ander leek er minder van in de ban.
Langzaam dreven ze van elkaar weg,
En ze dacht misschien is het beter als ik haar de waarheid zeg.
Ze zij wat ze dacht,
Maar daarna voelde ze zich verkracht.
Zo wilde ze het niet,
Of was ze soms kierewiet.
Haar beste vriendin leek het leuker te hebben met een ander,
En ze gedraagde zich steeds afstandelijker.
Haar vriendin die snapte het niet,
En ze dacht waarom snap je het niet dikke tiet.
Toen was ze boos op haar vriendin,
Maar in haar hart wilde ze haar niet als vijandin.
Ze miste haar aanwezigheid en haar leuke lach,
Zij was de enige die ze in haar dromen zag.
Toen begon ze te twijfelen aan haar geaardheid,
Maar dat ze hetero was was nog lang geen feit.
Ze wist een ding zeker,
Haar beste vriendin was geen faker.
Ze wilde haar terug en miste de tijden die ze vroeger hadden,
En de gezellige dingen als tijdens de les dingen op een blaadje kladden.
Ze deed zich voor als een stoere meid,
Maar stikte in stilte van onzekerheid.
Ze wilde een goede vriendin zijn,
Maar ze deed haar vriendin toch te veel pijn.
Ze deed alsof het haar niks kon schelen,
Maar hoopte dat haar vriendin ooit haar hart weer zou helen.
Want haar hard deed zo’n zeer,
Keer op keer.
Ze was jaloers,
Daarom gedroeg ze zich zo stoers.
Ze huilde alleen in stilte,
Want ze miste haar vriendin in de koude kilte.
Dit had ze niet verdiend,
Het enige wat ze wilde was haar enige echte vriend.

© Copyright xxhorsiexx