Kon ik jou maar helpen
Je staart voor je uit
peinzend.
Die verdrietige blik weer in je ogen,
gaat die ooit weg?
Kon ik jou maar helpen
en begrijpen.
Je voelt je onbegrepen,
ik kan je niet helpen.
Ik zie het verdriet in je ogen
aan het pijnlijke glimlachje rond je mond.
Kon ik jou maar helpen,
maar je wilt het niet.
Als ik wat vraag
zeg je niets.
Je staart voor je uit,
kon ik jou maar helpen.
© Copyright Laura Staak
Ingezonden door
Laura Staak
Geplaatst op
26-07-2008
Over dit gedicht
Zelfverzonnen