Bloemen in het zand

de zon verbrandde
koele regen
het licht verschraalde
stoffig kleur

de wind verstoof
langs vele einders
de vleugjes van
hun vage geur

droogte schrompelde
de jonge bladeren
bracht de plant
weer tot woestijn

mijn bloemen
en hun schoonheid
mochten er
niet langer zijn

wel stenen
die ik keerde
hun schaduwzijde
bloot

het vage leven
vegeteerde
toen ik het felle
zonlicht bood

ze wroeten liever
in het duister
maken anderen
kapot

ze vreten leven
uit de weke buiken
slokken vriend
als vijand op


wil melker
11/05/2011

© Copyright wil melker