Papa, tis voorbij.

Papa,
Je bent en blijft m'n vader,
dat is een feit,
maar de tijden met jou zijn verleden tijd,
de ritjes op de motor,
een terrasje in de stad,
die tijden heb ik gehad,
ben opnieuw begonnen,
maakte een nieuwe start,
ik kan het niet geloven,
maar je zit nog altijd in mijn hart.

© Copyright Biiest04

Ingezonden door

Biiest04

Geplaatst op

10-05-2011

Over dit gedicht

Toen ik dit schreef miste ik mijn vader echt heel erg & had ik een schuldgevoel over al die dingen die ik gezegd en geschreven heb.

Tags

Schuldgevoel Spijt