pijn en verdriet

hier zit ik dan weer,
zoals elke keer.
te wenen van pijn en verdriet,
dat niemand anders ziet.
omdat ik altijd zo reageer; zo boos,
maar dat is hoe ik ben,
en ik mezelf ken.
ik probeer vaak te veranderen,
maar trek me teveel aan van anderen.
vooral wat ze zeggen,
en daar ga ik me bij neerleggen.
ik denk altijd dat ik niets anders kan,
en dat is hun actieplan.
maar ik wil veranderen,
en me niets meer aantrekken van anderen.

© Copyright stefanie van den bremt